طلوع فصل مروارید و الماس
داره آذر میره با زلف رنگین
زمین رخت عروسیشو می پوشه
خدام این فصل و انگار کرده گلچین
بهار با اون همه حرف و حدیثش
قشنگی یه دی و هیچوقت نداره
آدم همه وجودش تازه میشه
وقتی که برف شادی شو میباره
بخند و دست بزن با ساز و آواز
زمستون میشه با گلخنده آغاز
من و تو شعر حافظ باز هم فال
چه یلدایی شده یلدای امسال
شب یلدا شب آغاز برفه
شب هندونه و فال و اناره
دور کرسی عزیزان همه جمعن
زمین و آسمون شادی میباره
میون زوزه های باد و سرما
صدای خنده های دلنشینه
همین حسی که می چرخه تو خونه
دیگه ،غصه و دردی ،نمیمونه
بخند و دست بزن با ساز و آواز
زمستون میشه با گلخنده آغاز
من و تو شعر حافظ باز هم فال
چه یلدایی شده یلدای امسال
